-------------------------------------------------------------------------

3 lipca 2021 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: "Opanować pandemię"

SARS-CoV-2 to pierwszy koronawirus, który wywołał pandemię. Szybko opracowane w instytucjach naukowych bezpieczne i wydajne szczepionki różnych typów stworzyły nadzieje na jej opanowanie. Postęp w skuteczności i bezpieczeństwie programów szczepień przeciw groźnym chorobom stał się widoczny w obrębie jednego ludzkiego pokolenia – o czym opowiedzą prof. Magdalena Fikus (biochemiczka) i dr Marta Fikus Kryńska (mikrobiolożka)

Wykładowca:

Prof. dr hab. Magdalena Fikus, emerytowany pracownik naukowy Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN w Warszawie, Rada Upowszechniania Nauki PAN w Warszawie

Dr  Marta Fikus, mikrobiolożka, Centrum Nauki Kopernik w Warszawie

Prof. dr hab. Magdalena Fikus, biochemiczka, lata badań i zainteresowanie genetyką i biotechnologią. Wieloletnia pracownica PAN  (Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie) , wykładała także w UMCS i na uczelniach warszawskich. Ostatnio cykl wykładów w UW, Międzyuczelniane studia Humanistyczne MISH, „DNA- kod życia”. Współtwórczyni pierwszego polskiego Festiwalu Nauki w Warszawie (14 edycji), oraz imprez towarzyszących (trzy Kawiarnie Naukowe ) i in. Członkini Rady Programowej Centrum Nauki Kopernik. Przewodnicząca Rady Upowszechniania Nauki PAN.  Popularyzatorka nauki w prasie, radio i telewizji.Napisała dziesiątki popularyzatorskich artykułów, udzieliła dziennikarzom setek wywiadów, także w audycjach radiowych i telewizyjnych. Zainicjowała cykliczna 45. minutową audycję o problemach nauki w Radio TOK FM.Za swoją działalność popularyzatorską otrzymała m.in. nagrodę "Problemów" i "Kuriera Polskiego, nagrodę im. Hugona Steinhausa, nagrodę im. Bronisława Filipowicza, nagrodę Polskiego Towarzystwa Genetycznego, Nagrodę Prezesa PAN, Nagrodę Rektora UW, Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawa. Laureatka tytułu „Fenomena Roku”, przyznanego przez Tygodnik Przekrój oraz tytułu „Popularyzatora Nauki” przyznanego przez Ministerstwo Nauki i Informatyzacji.

Życiorys:

 Z wykształcenia biolog -  realizowałam dość konsekwentnie dziś zalecane zmiany w aktywności zawodowej. Badałam kwasy nukleinowe i ich pochodne metodami fizykochemicznymi. Rozpoczęłam prace z zakresu inżynierii genetycznej mikroorganizmów. Zainteresowałam się właściwościami mechanicznymi komórek badanymi metodami elektroreologii. I kończyłam życie zawodowe całkowicie koncentrując się na popularyzacji wiedzy (Festiwale Nauki, Kawiarnie Naukowe, działalność w Internecie i innych, tradycyjnych mediach). Obecnie za najważniejsze uważam opracowanie systemu edukacji od najwcześniejszego dzieciństwa, dla człowieka, który żyć będzie w nowym, trudnym do przewidzenia świecie, otoczony nowymi, czasem bulwersującymi, tworami ludzkiej technologii. A może….z powrotem w jaskini i ogienku pod garnkiem z korzonkami…. I wtedy też DNA będzie nam towarzyszyć. 

UWAGA!

Ponieważ Pani profesor Fikus jest osobą z grupy największego ryzyka zagrożenia zdrowia wirusem COVID-19, dlatego również w bieżącym roku Wykładowca i Organizatorzy zdecydowali się na przygotowanie wykładu "wirtualnego". Pani Profesor, we współpracy z pracownikami Centrum Nauki "Kopernik" w Warszawie i Wydziału Historycznego Uniwersytetu Gdańskiego, przygotowała wykład "multimedialny" z który będzie odtworzony w czasie Inauguracji Letnich Spotkań z Nauką w 2021 roku.        

-------------------------------------------------------------------------

10 lipca 2021 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: "Miłość w powojennej Warszawie ze skandalem szpiegowskim w tle "

Latem 1945 roku trudno było znaleźć w Warszawie miejsce, w którym mogłaby rozpocząć działalność ambasada. Do zrujnowanego miasta przyjechał oficer amerykańskiej marynarki, którego zadaniem było przygotowanie miejsca, z którego bezpiecznie można byłoby rozpocząć działalność dyplomatyczną i konsularną. Ustanowienie placówki w stolicy  było kluczowe by Amerykanie mogli obserwować przygotowania do wyborów, które zgodnie z literą Jałty miały być "wolne i nieskrępowane." Znalezienie bezpiecznego lokum  nie było  jedynym zadaniem Williama J. Toneska. Pracujący od kilku lat dla amerykańskiego wywiadu oficer miał też zbierać informacje i nawiązywać kontakty wśród Polaków. W gęstniejącej atmosferze podejrzeń i narastającej fali prześladowań opozycji demokratycznej, Tonesk uwikłany został w skandal szpiegowski i stąd jego misja zakończyła się szybciej niż planowano. Rok później także ambasador amerykański opuścił Warszawę po tym jak wybory zostały sfałszowane. Jednak przyjeżdżając do Polski latem 1945 roku Tonesk miał jeszcze jeden cel: odnaleźć miłość sprzed lat. Ta misja zakończyła się powodzeniem, choć nie bez perypetii wpisanych w złożone dzieje powojennej Polski.

 Wykładowca:Prof. UG, dr hab. Anna Mazurkiewicz, Instytut Historii Uniwersytetu Gdańskiego

Prof. UG, dr hab. Anna Mazurkiewicz -jest historyczką z Uniwersytetu Gdańskiego, autorką monografii dotyczących relacji amerykańsko-polskich po II wojnie światowej oraz poświęconych doświadczeniu środkowoeuropejskich uchodźców politycznych. Mazurkiewicz jest kierownikiem Zakładu Historii Najnowszej Powszechnej Instytutu Historii UG oraz Prodziekanem ds. Badań Naukowych i Współpracy Międzynarodowej na Wydziale Historycznym UG.Stypendystka Komisji Fulbrighta (Stanford University), Fundacji Kościuszkowskiej (University of Minnesota), Funduszu Wyszehradzkiego  (Central European University), American Polish Research Fellowship (University of Notre Dame). Wykładowca uczelni amerykańskich -  State University of New York at Buffalo, Valdosta State University (USA) - jako stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej. Prezes amerykańskiej organizacji: Polish American Historical Association (2017–2018). Członkini Association for Slavic, East European and Eurasian Studies, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Międzywydziałowej Komisji Polskiej Akademii Umiejętności do Badań Diaspory Polskiej, Komitetu Badań nad Migracjami Polskiej Akademii Nauk. Obecnie Mazurkiewicz realizuje badania dotyczące Williama J. Toneska w oparciu o grant NCN (Opus 17).

-------------------------------------------------------------------------

17 lipca 2021 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: "Historie z gdańskich ulic. Czym zajmowali się dawni mieszkańcy miasta?"

Nazwy gdańskich ulic stanowią niezwykle bogaty zespół o wielkiej wartości historycznej i kulturowej. Są z pewnością częścią dziedzictwa historycznego i elementem tożsamości miasta. Od połowy XV wieku Gdańsk stał się głównym ośrodkiem wytwórczości rzemieślniczej. Przodującymi były rzemiosła spożywcze, drzewne i metalowe. Nic więc dziwnego, że wiele z ulic Głównego Miasta nazwano od zamieszkujących lub działających tam rzemieślników. Tylko czy faktycznie nazwę ulicy należy tak ściśle wiązać z grupą zawodową, od której ta nazwa się wywodzi? Podążając za tym zagadnieniem czy zmiany nazw ulic odzwierciedlały zmiany składu zawodowego mieszkańców i czy jedynym wspomnieniem po nieistniejących dziś zawodach są właśnie nazwy ulic, które nieśmiało przypominają nam o swoich przedstawicielach? Te i inne ciekawostki staną się głównym tematem wykładu.

Wykładowca: Mgr Dominika Leśniewska , Wydział Historyczny Uniwersytetu Gdańskiego

Mgr Dominika Leśniewska - jest archeologiem. Doktorantką w Instytucie Archeologii i Etnologii UG. Jej zainteresowania badawcze są związane z późnośredniowiecznymi i nowożytnymi metalowymi elementami garnituru pasowego dawnych mieszkańców Gdańska. Prowadzi ona badania nad surowcem, techniką wykonania oraz funkcją wyżej wymienionych zabytków. Analizuje ich kształt i zdobnictwo oraz poszukuje analogicznych egzemplarzy w kraju i zagranicą. Jest autorem artykułów i rozdziałów w monografiach naukowych. Uczestniczyła w wielu ekspedycjach archeologicznych, m.in. w Brzynie, Bezławkach, Olsztynie czy Gdańsku. Brała również udział w badaniach archeologicznych w Negotino w Macedonii oraz Baarle-Nassau/Baarle-Hertog w południowej Holandii. Obecnie uczestniczy w interdyscyplinarnym projekcie dotyczącym dawnych miejsc straceń na terenie Śląska.

-------------------------------------------------------------------------

24 lipca 2021 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: "O gdańskim kaprze, wielkiej karaweli, morskiej bitwie i zdobyciu ‘Sądu Ostatecznego"

W Muzeum Narodowym Gdańsku znajduje się tryptyk, przedstawiający Sąd Ostateczny, dzieło słynnego malarza Hansa Memlinga. Obraz był zamówiony do prywatnego kościoła we włoskim Fiesolana koło Florencji. Dzięki brawurowej akcji gdańskiego kapra Paula Beneke, dowodzącego wielką karawelą, w kwietniu 1473 roku obraz wieziony na burgundzko-florenckiej galerze został przechwycony i przekazany do kościoła mariackiego w Gdańsku. W czasie wykładu będzie mowa o tym w jaki sposób gdańszczanie przejęli wielką karawelę, czym trudnił się Paul Beneke i jakie były okoliczności bitwy morskiej, którą poprowadził. Będzie się można też dowiedzieć o tym jakie były dalsze losy słynnego „gdańskiego” tryptyku.

Wykładowca: Prof. dr hab. Beata Możejko,Zakład Historii Średniowiecza Polski i Nauk Pomocniczych Historii, Instytut Historii Uniwersytetu Gdańskiego

Prof. dr hab. Beata Możejko - badania zaczynała od genealogii, zajmując się średniowiecznym rodem rycerskim, Świnków, z którego wywodził się słynny arcybiskup gnieźnieński Jakub Świnka. Przedmiotem jej zainteresowań naukowych była i jest heraldyka samorządowa, czyli dzieje herbów miast, powiatów, województw dawnej i obecnej Rzeczpospolitej.  Szczególną uwagę poświęca herbom trzech miasta Gdańska, Sopotu i Gdyni. Zajmuje się historią Gdańska, zwłaszcza późnośredniowiecznego. Od 2012 wchodzi w skład Komitetu Wiedzy Gedanopedii, internetowej wersji Encyklopedii Gdańskiej, która stale się rozwija, obecnie dla czytelników jest dostępne ponad 10 tysięcy haseł odnoszących się do dziejów miasta od średniowiecza po współczesność: https://www.gedanopedia.pl .

Wspólnie z zespołem z Narodowego Muzeum Morskiego w ramach grantu ministerialnego prowadziła w latach 2009 - 2012 badania interdyscyplinarne nad wrakiem średniowiecznego statku, zatoniętego w początkach XV w. na Zatoce Gdańskiej. W 2020 nakładem wydawnictwa Brill ukazała się jej monografia poświęcona dziejom wielkiej karaweli, na której zdobyto tryptyk „Sąd Ostateczny” Hansa Memlinga: Peter von Danzig. The Story of Great Caravel 1462–1475.Obecnie prowadzi badania nad rodzinami dynastycznymi Europy późnośredniowiecznej. W kwietniu 2021, na UG, pod jej kierownictwem miała miejsce konferencja – w formacie on-line IV MECERN (Mediewiści Europy Centralnej) z udziałem 150 badaczek i badaczy z całej Europy i USA.

-------------------------------------------------------------------------

31 lipca 2021 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: "Fizyka drgań a muzyka, czyli dlaczego nie da się nastroić fortepianu "

Dlaczego w muzyce odległości pomiędzy dźwiękami są takie a nie inne?  Dlaczego niektóre współbrzmienia wydają się przyjemne, a inne wręcz przeciwnie?  Nad tymi zagadnieniami rozmyślał już Pitagoras, jednak postrzeganie tego co brzmi dobrze i jak można tworzyć muzykę zmieniało się na przestrzeni wieków.
Dowiemy się też z jakimi problemami borykali się dawni kompozytorzy i stroiciele instrumentów i jak sobie z tymi problemami poradzono, a także o tym, dlaczego nigdy nie da się nastroić fortepianu.

Wykładowca: Mgr inż. Aleksander Żytko , Instytut Oceanologii PAN w Sopocie

Mgr inż. Aleksander Żytko -  z wykształcenia fizyk i skrzypek, z pasji budowniczy instrumentów i rękodzielnik. Obecnie doktorant i pracownik Instytutu Oceanologii PAN, gdzie w Pracowni Akustyki zajmuje się badaniem Bałtyku metodami akustycznymi. Swoją interdyscyplinarną wiedzą dzielił się już współpracując m.in. z Centrum Nauki EXPERYMENT w Gdyni, Muzeum Archeologicznym w Gdańsku, oraz prowadząc cykl wykładów „Fizyka Instrumentów Muzycznych" na Politechnice Gdańskiej.

-------------------------------------------------------------------------

7 sierpnia 2021 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: "Powodzie w Gdańsku i na Żuławach - wczoraj i dziś"

Historia ujścia Wisły to opowieść katastroficzna, pełna dramatów i walki z żywiołem. Jej bohaterowie to ludzie zasiedlający kolejno, ale czasem równocześnie, wiślaną deltę - Krzyżaków i Olędrów, Niemców i Polaków.

Położenie Gdańska pomiędzy kaszubską wysoczyzną, morzem i depresyjną deltą Wisły z założenia skazuje jego okolice na wszelkiego rodzaju powodzie, między innymi zatorowe od strony Wisły, sztormowe z kierunku morza i nawalne deszczowe ze strony wysoczyzny.

Historycznie rzecz ujmując, poważne zagrożenie powodziowe Gdańska ze strony Wisły pojawiło się z chwilą powstania przeszkód na jej drodze, czyli wałów chroniących ludzkie siedziby – ponad 800 lat temu, a zdecydowanie zmalało po przekopaniu Mierzei Wiślanej w roku 1895. Do początków XXI wieku zagrożenie powodziowe przychodziło głównie od strony morza, po długiej i mroźnej zimie oraz spóźnionej wiośnie, dodatkowo przy silnych wiatrach z północy uniemożliwiających spływanie wód wiślanych do zatoki. W ciągu ostatnich siedmiuset lat odnotowano na Żuławach setki katastrofalnych powodzi spowodowanych przerwaniami wałów. Wisła wylewała średnio co 3-5 lat, powodując na Żuławach śmierć ludzi i zwierząt, w Gdańsku zalewanie domów aż po dachy, dewastację spichlerzy, urządzeń portowych i rozbijanie zacumowanych w porcie statków.

Rok 2001 za sprawą lipcowej „miejskiej powodzi błyskawicznej” zmienił nieco nasze spojrzenie na bezpieczeństwo powodziowe, groźne okazały się nawalne letnie deszcze. Coraz częściej mamy do czynienia z gwałtownymi i bardzo intensywnymi opadami. W ciągu ostatnich dwudziestu lat, wielokrotnie wystąpiły deszcze o tak wysokim natężeniu, że według dawnych statystyk nie powinny się one zdarzyć częściej niż raz na 100 lat.

Obecnie nie ma już cienia wątpliwości, że największa katastrofa zbliża się do nas od dołu – na nasze własne życzenie po prostu zaleje nas morze.

Wykładowca: Prof. IO PAN, dr hab. Joanna Szczucka, Instytut Oceanologii PAN w Sopocie

Prof. IO PAN, dr hab. Joanna Szczucka – Urodziłam się w Gdańsku, studiowałam we Wrocławiu, a całe moje zawodowe życie związane jest z Sopotem – z Instytutem Oceanologii PAN. Jestem fizykiem (teoretykiem z wykształcenia), przez 40 lat prowadziłam akustyczne badania różnych akwenów: życia i zjawisk dynamicznych w interiorze, a także właściwości dna i  powierzchni. Oprócz naszego morza - Bałtyku - zajmowałam się badaniami afrykańskiego Jeziora Tanganika, Oceanu Indyjskiego (Indonezja) i północnego Atlantyku. W Arktyce prowadziłam duży polsko-norweski projekt dotyczący zmian klimatu. Po przejściu na emeryturę studiowałam historię na Uniwersytecie Gdańskim, moja praca licencjacka dotyczyła powodzi wiślanych i deszczowych w Gdańsku i okolicach.

-------------------------------------------------------------------------

14 sierpnia 2020 roku, godz. 20⁰⁰

 Tytuł: "Nowe narkotyki-nowe zagrożenia. Jak uratować nasze dzieci?"

Używanie narkotyków staje się zjawiskiem coraz bardziej powszechnym i już dawno przestało dotyczyć tylko wąskich grup odbiorców. Poważnym zagrożeniem stają się nowe substancje psychoaktywne (NPS), które ze względu na nieznany użytkownikowi skład i moc działania mogą powodować bardzo groźne konsekwencje zdrowotne. Jest szczególnie okrutną ironią natury, że okresie dorastania, kiedy mózg jest najbardziej wrażliwy, nastolatkowie najczęściej eksperymentują z narkotykami lub alkoholem. Młodzież bardziej niż dorośli jest podatna na szkodliwy wpływ substancji psychoaktywnych i ryzyko wystąpienia problemów społecznych. Podczas wykładu podejmiemy próbę odpowiedzi na pytanie, czym są nowe substancje psychoaktywne i dlaczego mamy z nimi problem. Czy marihuana jest bezpieczna? Co powoduje, że młodzież podejmuje zachowania ryzykowne? W jaki sposób powinna funkcjonować rodzina, aby pełnić rolę ochronną a także jakie sygnały powinny nas niepokoić i gdzie szukać pomocy.

Wykładowca: Prof. UG, dr Marcin Szulc - nauczyciel akademicki i psycholog w Zakładzie Psychologii Osobowości i Psychologii Sądowej. Od wielu lat współpracuje także z Politechniką Gdańską prowadząc zajęcia z psychologii dla studentów. Zainteresowania naukowe koncentruje wokół problematyki zagrożeń społecznych ze szczególnym wskazaniem na mechanizmy powstawania uzależnień, leczenie nałogów, przestępczość, mobbing i cyberzagrożenia, resocjalizację nieletnich sprawców przestępstw oraz problemy rozwojowe okresu dorastania. Prowadzi spotkania edukacyjne dla rad pedagogicznych, rodziców oraz młodzieży. Jest autorem publikacji z zakresu psychologii zagrożeń społecznych. Nauczyciel Roku 2011 nagrodzony statuetką im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Ambasador Kampanii Białej Wstążki, wyróżniony statuetką za wkład w promowanie kampanii na rzecz przeciwdziałania przemocy wobec kobiet. Członek Rady Programowej Instytutu Psychologii UG. Redaktor w kwartalnikach naukowych: CURRENT ISSUE OF PERSONALITY PSYCHOLOGY oraz MISCELLANEA ANTHROPOLOGICA ET SOCIOLOGICA 

-------------------------------------------------------------------------

21 sierpnia 2020 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł:" Czy „jaśniej” zawsze oznacza „lepiej”? – czyli rzecz o skażeniu światłem"

 Życie na Ziemi ukształtowało się w rytm trwającego dobę jej obrotu wokół własnej osi oraz obiegu wokół Słońca, wyznaczającego rok, który w naszej strefie umiarkowanej obejmuje regularnie zmieniające się pory roku. Ta regularność zmian warunków środowiskowych wymusiła istnienie wewnętrznych mechanizmów, pozwalających przystosować procesy fizjologiczne do potrzeb związanych z daną porą doby czy roku – dotyczy to wszystkich organizmów zamieszkujących naszą planetę. Mamy więc zwierzęta, dla których dzień jest porą aktywności a noc przeznaczona na spoczynek i sen, podobnie jak dla roślin światło słoneczne jest niezbędne do prowadzenia procesów fotosyntezy. Istnieją także gatunki zwierząt, których aktywność życiowa rozpoczyna się w nocy, a są nimi dobrze nam znane gryzonie czy sowy, zaś rośliny zapylane przez niektóre owady potrzebują wystarczająco długiego okresu ciemności, aby dokonały się odwiedziny zapylaczy i mógł powstać nowy osobnik. Tymczasem ludzie dysponują mnóstwem możliwości (i potrzeb) aby rozjaśniać nocne ciemności, które z czasem zaczęły być coraz jaśniejsze na coraz większych obszarach naszej planety. Zakres tego świecenia w nocy poszerzył się tak bardzo, że obecnie trudno znaleźć miejsce na Ziemi, w którym astronomowie mogliby rozstawiać swoje teleskopy – nastąpiło powszechne skażenie światłem. Ale to dopiero początek problemu, bo ciemnej nocy potrzebują wszystkie organizmy, na czele z człowiekiem, sprawcą tego problemu cywilizacyjnego. Przedmiotem wykładu będzie charakterystyka problemu i omówienie skutków nadmiaru światła w nocy dla człowieka i otaczającej przyrody..

Wykładowca: Prof. dr hab. Krystyna Skwarło-Sońta , Wydział Biologii, Zakład Fizjologii Zwierząt, Uniwersytet Warszawski

Prof. dr hab. Krystyna Skwarło-Sońta - Absolwentka i wieloletni pracownik Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, w którym uzyskała wszystkie stopnie naukowe i tytuł profesora, obecnie na emeryturze. W pracy naukowej głównie badała oddziaływania między układami odpornościowym a neurohormonalnym, w tym szyszynki i melatoniny, zwłaszcza w kontekście zmian dobowych i sezonowych. Po przejściu na emeryturę aktywnie zaangażowana w propagowanie idei „Ciemnego Nieba”, a zwłaszcza niekorzystnego dla organizmów (ludzi i zwierząt) wpływu sztucznego światła w nocy, zaburzającego funkcjonowanie endogennego zegara biologicznego i jego konsekwencje. Członek zarządu Polskiego Towarzystwa Badań na Snem, redaktor naczelna popularno-naukowego kwartalnika KOSMOS, od ponad 140 lat propagującego problemy nauk biologicznych.

-------------------------------------------------------------------------

28 sierpnia 2021 roku, godz. 20⁰⁰

 Tytuł: "Awarie budowlane z gruntem zbrojonym w tle "

      Problem awarii konstrukcji budowlanych istnieje tak długo, jak samo budownictwo. Już w starożytności zdawano sobie sprawę z ryzyka przedsięwzięć budowlanych o czym świadczy tzw. Kodeks pochodzący z ok. 2000 r. p.n.e., który precyzuje wyraźnie odpowiedzialność przedsiębiorcy budowlanego i jego rodziny w przypadku różnych skutków ew. katastrofy budowlanej.
       Niniejszy wykład będzie poświęcony awariom budowlanym związanym z zastosowaniem gruntu zbrojonego. Jest to materiał inżynierski złożony z warstw zagęszczonego gruntu przełożonych tzw. zbrojeniem. Zbrojenie to materiał o dużej wytrzymałości na rozciąganie wykonany np. z metalu lub tworzyw sztucznych, w postaci mat, siatek, taśm lub prętów. Takie zbrojenie współpracuje z gruntem dzięki wzajemnemu tarciu. Obecnie grunt zbrojony stosuje się najczęściej do budowy murów oporowych, zabezpieczania stromych zboczy i ścian wykopów oraz wzmacniania podłoża. Mimo, że grunt zbrojony jest stosowany w budownictwie już od ponad 50 lat, to bezpieczeństwo i optymalizacja takich konstrukcji wciąż wymaga dalszych badań, zarówno eksperymentalnych, jak i teoretycznych.
    W trakcie wykładu omówimy przyczyny awarii konstrukcji z gruntu zbrojonego spowodowane niskim stanem wiedzy na temat tego materiału i mechanizmów jego zniszczenia. Określimy możliwe uszkodzenia elementów konstrukcji z gruntu zbrojonego, prowadzące do awarii. Przedstawimy różne przypadki awarii konstrukcji z gruntu zbrojonego oraz ich powody. Przedstawimy również przykłady zastosowania takiego materiału do zapobiegania i likwidacji skutków awarii innych konstrukcji geotechnicznych i budowlanych.

Wykładowca: Prof. IBW PAN, dr hab. inż. Marek Kulczykowski,  Instytut Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku

Prof. IBW PAN, dr hab. inż. Marek Kulczykowski  jest pracownikiem naukowym w Zakładzie Geomechaniki Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku.