Tytuł: Terapie genowe.Czy będą możliwe?
Pierwsze sukcesy inżynierii genetycznej napełniły nadzieją lekarzy, którzy mieli świadomość niemożliwości wyleczenia chorób genetycznych klasycznymi metodami. Przewidywano trudności: konieczność dokładnej diagnozy genetycznej określonego schorzenia z decyzją, czy w ogóle zaangażowany gen/y podlegać może naprawie, konieczność wyodrębnienia "leczniczego " genu, opracowanie sposobów wprowadzenia takich genów pacjentowi i tak dalej: lista wymogów jest bardzo długa. Po pierwszej udanej próbie (1990) wprowadzenia człowiekowi genu markerowego nastąpił etap nieśmiałych różnych prób somatycznej terapii genowej, który uległ zahamowaniu przy pierwszych groźnych niepowodzeniach z konkretnymi pacjentami (najbardziej nagłośniony przypadek Jesse Gelsingera). Najtrudniejszym etapem do pokonania jest wybór i zastosowanie wektora wprowadzającego leczniczy gen. Szuka się niekonwencjonalnych pomysłów genetycznych, a moment opracowania standardowej wygodnej dla pacjenta terapii odsuwa się w przyszłość.
Wykładowca: Prof. dr hab. Magdalena Fikus, emerytowany pracownik naukowy Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN w Warszawie
Biochemiczka, lata badań i zainteresowanie genetyką i biotechnologią. Wieloletnia pracownica PAN (Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie) , wykładała także w UMCS i na uczelniach warszawskich. Ostatnio cykl wykładów w UW, Międzyuczelniane studia Humanistyczne MISH, „DNA- kod życia”. Współtwórczyni pierwszego polskiego Festiwalu Nauki w Warszawie (14 edycji), oraz imprez towarzyszących (trzy Kawiarnie Naukowe ) i in. Członkini Rady Programowej Centrum Nauki Kopernik. Przewodnicząca Rady Upowszechniania Nauki PAN. Popularyzatorka nauki w prasie, radio i telewizji.Napisała dziesiątki popularyzatorskich artykułów, udzieliła dziennikarzom setek wywiadów, także w audycjach radiowych i telewizyjnych. Zainicjowała cykliczna 45. minutową audycję o problemach nauki w Radio TOK FM.Za swoją działalność popularyzatorską otrzymała m.in. nagrodę "Problemów" i "Kuriera Polskiego, nagrodę im. Hugona Steinhausa, nagrodę im. Bronisława Filipowicza, nagrodę Polskiego Towarzystwa Genetycznego, Nagrodę Prezesa PAN, Nagrodę Rektora UW, Nagrodę Miasta Stoł. Warszawa. Laureatka tytułu „Fenomena Roku”, przyznanego przez Tygodnik Przekrój oraz tytułu „Popularyzatora Nauki” przyznanego przez Ministerstwo Nauki i Informatyzacji.
Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie powstał w roku 1957. Jego profil naukowy ewoluował od klasycznej biochemii i chemii fizycznej do uprawianej obecnie biologii molekularnej. Badania prowadzone w Instytucie mają duże znaczenie dla medycyny (inżynieria genetyczna, badanie genotypów bakterii i innych prostych organizmów). Instytut zatrudnia około 200 pracowników naukowych, prowadzi studia doktoranckie dla absolwentów wydziałów biologii, chemii, fizyki, nauk rolniczych i medycyny oraz liczne prace magisterskie, także studentów spoza Warszawy. Mieści się w nim również obecnie Centrum Doskonałości Biotechnologii Molekularnej, powołane w ramach 5 Programu Ramowego Unii Europejskiej oraz Centrum Polsko-Francuskie Biotechnologii Roślin.