5 lipca 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Mini Wykład na Dobry Początek

Tytuł: Dokąd zmierzasz genetyko?

Wykładowca: Prof. dr hab. Magdalena Fikus, emerytowany pracownik naukowy Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN w Warszawie

Biochemiczka, lata badań i zainteresowanie genetyką i biotechnologią. Wieloletnia pracownica PAN  (Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie) , wykładała także w UMCS i na uczelniach warszawskich. Ostatnio cykl wykładów w UW, Międzyuczelniane studia Humanistyczne MISH, „DNA- kod życia”. Współtwórczyni pierwszego polskiego Festiwalu Nauki w Warszawie (14 edycji), oraz imprez towarzyszących (trzy Kawiarnie Naukowe ) i in. Członkini Rady Programowej Centrum Nauki Kopernik. Przewodnicząca Rady Upowszechniania Nauki PAN.  Popularyzatorka nauki w prasie, radio i telewizji.Napisała dziesiątki popularyzatorskich artykułów, udzieliła dziennikarzom setek wywiadów, także w audycjach radiowych i telewizyjnych. Zainicjowała cykliczna 45. minutową audycję o problemach nauki w Radio TOK FM.Za swoją działalność popularyzatorską otrzymała m.in. nagrodę "Problemów" i "Kuriera Polskiego, nagrodę im. Hugona Steinhausa, nagrodę im. Bronisława Filipowicza, nagrodę Polskiego Towarzystwa Genetycznego, Nagrodę Prezesa PAN, Nagrodę Rektora UW, Nagrodę Miasta Stoł. Warszawa. Laureatka tytułu „Fenomena Roku”, przyznanego przez Tygodnik Przekrój oraz tytułu „Popularyzatora Nauki” przyznanego przez Ministerstwo Nauki i Informatyzacji.

5 lipca 2014 roku, godz. 20³⁰

Tytuł: Rewolucje i ewolucje w nauce

Naukę często kojarzymy z niezaprzeczalnymi faktami, dowodami, absolutnym obiektywizmem. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nauka nie funkcjonuje w oderwaniu od społeczeństwa, polityki, obowiązujących schematów myślenia.
Jak to się ma do rozwoju nauki? Otóż w odróżnieniu od religijnych dogmatów, paradygmaty naukowe mogą się co jakiś czas zmieniać i być zastępowane nowymi. Teoretyk nauki Thomas Kuhn zaproponował model, według którego nauka rozwija się zarówno na drodze poszerzania wiedzy, rozwiązywania łamigłówek, zdobywania coraz większej ilości coraz bardziej precyzyjnej informacji oraz zastępowania mniej dokładnych rozwiązań bardziej dokładnymi, jak i na drodze przełomów – rewolucji – obalania poprzedniego porządku panującego w nauce. Aby do takiej rewolucji doszło, musi nastąpić w obowiązującym schemacie myślenia, przyjętym przez naukowy świat, jakiś wyłom. Pojawia się coraz więcej problemów, których nie da się rozwiązać tkwiąc nadal w przyjętej wizji świata. Zapalnikami rewolucji były np. teoria Kopernika w astronomii, teoria Lavoisiera w chemii, teoria względności Einsteina w fizyce. Mniejsze rewolucje naukowe zdarzają się o wiele częściej. Warto przyjrzeć się historii nauki tej dawniejszej i tej bardzo nowej. Szybko okaże się, że obraz nauki jaki często włada naszym myśleniem jest w rzeczywistości zupełnie różny.

Wykładowca: Dr Patrycja Dołowy, Rada Upowszechniania Nauki PAN w Warszawie

Dr Patrycja Dołowy urodziła się w 1978 roku w Bostonie, obecnie mieszka w Warszawie. W 2002 roku skończyła Uniwersytet Warszawski, w 2005 roku – Akademię Fotografii Artystycznej Wrocławskich Szkół Fotograficznych. Jako naukowiec w 2007 roku uzyskała tytuł doktora nauk przyrodniczych z zakresu mikrobiologii, jako artysta fotografik brała udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Jej naukowe zainteresowania to: mikrobiologia, biochemia, biofizyka, genetyka, genetyka i etologia, historia nauki, teoria nauki, kobiety w nauce, nauka i polityka, nauka i społeczeństwo, rozmowy o nauce, nauka a sztuka. W pracy artystycznej zajmuje się subiektywną fotografią inscenizowaną, używając klasycznych technik. Klisze barwi, maluje, wydrapuje, gniecie. Stworzyła kilka cykli fotograficznych oraz projektów multimedialnych z miastem w tle. Jest także autorką projektu artystycznego „Sztuka Matek” . W 2012 roku została stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zajmuje się pracą dziennikarską, gdzie podejmuje m.in. zagadnienia dotyczące nauki i polityki oraz nauki i społeczeństwa. Jest stałą współpracowniczką redakcji „Academia. Magazyn Polskiej Akademii Nauk”, a także tygodnika „Przekrój”.

Jest również aktywną działaczką społeczną, działa na rzecz kobiet, matek, ich rodzin. Od 2007 roku jest związana z Fundacją MaMa, gdzie jest autorką i koordynatorką wielu projektów społecznych i kulturalnych, w tym Kawiarni Nauki i Sztuki dla rodziców i dzieci.

Zajmuje się również upowszechnianiem nauki w kilku organizacjach, w tym w Radzie Upowszechniania Nauki PAN. Jest częstym gościem na festiwalach nauki w różnych miastach Polski.

-------------------------------------------------------------------------

12 lipca 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Fabryka w bakterii: co może nam wyprodukować?

Od wielu wieków mikroorganizmy, takie jak bakterie albo drożdże, były wykorzystywane przez człowieka do produkcji np. serów czy piwa. Jednakże, dzięki rozwojowi biotechnologii w ostatnich dziesięcioleciach, bakterie mogą być postrzegane jako fabryki, w których można wyprodukować niemal dowolną substancję. W bakteriach produkuje się najróżniejsze substancje: od konserwantów używanych w żywności, poprzez substancje z których wytwarza się plastik i tkaniny, aż po antybiotyki lub leki przeciw nowotworowe. W ostatnich latach wielu naukowców stara się stworzyć bakteryjną fabrykę, która wyprodukowałaby biopaliwo z cukru. Byłby to całkowity przełom w produkcji paliw, gdyż ich produkcja stałaby się całkowicie przyjazna środowisku.

W moim wykładzie przedstawię w jaki sposób modyfikuje się bakterie aby produkowały substancje potrzebne człowiekowi i jaki jest mechanizm wytwarzania tych substancji.

Wykładowca: Dr Hanna Maciejewska-Rodrigues, Swiss Federal Institute of Technology w Zurichu

Dr Hanna Maciejewska-Rodrigues w 2005 ukończyła studia magisterskie o kierunku biologia molekularna na Uniwersytecie Gdańskim. Podczas studiów otrzymała stypendium Socrates-Erasmus, dzięki któremu odbyła staż na Uniwersytecie XI w Paryżu. Otrzymała wyróżnienie jako jeden z pięciu najlepszych absolwentów kierunku biologia. W latach 2005-2011 pracowała naukowo w Instytucie Eksperymentalnej Reumatologii w Szpitalu Uniwersyteckim w Zurychu. W tym czasie została autorem i współautorem 6 publikacji w renomowanych międzynarodowych czasopismach naukowych oraz autorem rozdziału w książce naukowej. Brała udział w licznych międzynarodowych konferencjach naukowych w Europie, Stanach Zjednoczonych oraz Japonii. W 2011 obroniła na Uniwersytecie w Zurychu pracę doktorską. Od stycznia 2014 pracuje jako pracownik naukowy na Wydziale Mikrobiologii na Politechnice Zuryskiej ETH. Jej główne zainteresowania to optymalizacja produkcji w systemach biologicznych, inżynieria metaboliczna oraz metodologia używana w tworzeniu nowych cech fenotypowych w bakteriach.
Prywatnie jest szczęśliwą żoną i mamą jak na razie dwójki dzieci.

-------------------------------------------------------------------------

19 lipca 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Nasze bogate życie wewnętrzne, czyli co nas zjada od środka

Każdy z nas ma jakieś życie wewnętrzne. Jedni mniej bogate, inni bardziej bogate. Na nasze życie wewnętrzne składają się nie tylko nasze przemyślenia, inspiracje i uczucia ale także cała czeredka zmyślnych, mniejszych lub większych OBCYCH. Często nie wiemy nawet, że towarzyszą nam codziennie od wielu, wielu lat. Żerują na nas bez naszej zgody, przychodzą nie wołane. Nie lubimy ich. Czy jednak jesteśmy pewni że bez nich byłoby nam lepiej? Pasożyty są wśród nas od zawsze. Żyjemy wśród nich, natykamy się na nie prawie codziennie. Nie zauważamy ich ale one doskonale zdają sobie sprawę z naszego sąsiedztwa. Łączą nas z nimi o wiele bardziej skomplikowane zależności niż wydawałoby się tylko na podstawie opisu zjawiska pasożytowania.

 Wykładowca: Dr Agnieszka Kijewska, Instytut Oceanologii PAN w Sopocie

 Dr Agnieszka Paulina Kijewska jest pracownikiem Instytutu Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Zakładzie Genetyki i Biotechnologii Morskiej. Już w czasie studiów połknęła bakcyla parazytologicznego i szukała pasożytów w uszach morświnów. Tytuł doktora nauk biologicznych obroniła w 2004 roku na Uniwersytecie Gdańskim prezentując pracę z pogranicza genetyki, filogenetyki i taksonomii, a która dotyczyła…pasożytów. Jej obecne badania dotyczą genetyki ryb takich jak dorsz i stornia ale także ich życia wewnętrznego w postaci pięknych nicieni z rodziny Anisakidae, pasożytów ryb i ssaków morskich. Pasożyty te mogą stanowić zagrożenie także dla człowieka. Ponieważ jej praca naukowa wymaga kontaktów z rybakami, spędza z przyjemnością czas na trawlerach rybackich co gwarantuje zawsze świeży materiał do badań. Relaksuje się czytaniem książek fantastyczno-naukowych oraz muzyką poważną i ciężkim rockiem. Nie gardzi kinem i fotografią.

-------------------------------------------------------------------------

26 lipca 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Priorytety pastoralne dla Kościoła w Polsce w świetle adhortacji apostolskiej Evangelii Gaudium

Nauczanie papieskie jest wskazówką i zachętą, ale też jest zobowiązaniem. Papież Franciszek od początku swego pontyfikatu przekazał Kościołowi i światu sporo materiału do przemyśleń, a także wiele postulatów pastoralnych, szczególnie zapisanych w "Evangelii gaudium".

1. Uwarunkowania posługi pastoralnej w Polsce

Polskę z różnych powodów ominął "sekularyzm galopujący", ale wielu socjologów religii wskazuje na "sekularyzm pełzający", który powoli doprowadza do erozji tradycyjnej religijności.

2. Duszpasterstwo rodzin

Papież Franciszek przypomniał, że rodzina to podstawowa komórka społeczeństwa, w której człowiek uczy się współżycia w różnorodności i przynależności do innych oraz gdzie rodzice przekazują wiarę (EG 66). Kościół szczególną opieką powinien otaczać rodziny, rozwijając duszpasterstwo rodzin. To dotyczy przygotowania oraz życia w rodzinie. Troski wymaga także związki niesakramentalne, których nieustannie przybywa.

3. Misyjne przeobrażenie Kościoła

Wśród tematów nowych i ważnych wymienić trzeba misyjne przeobrażenie Kościoła, nazywane również przez papieża nawróceniem misyjnym. Takie nawrócenie zakłada oderwanie się od utartych ścieżek działalności zbawczej i odważne "wyjście" w poszukiwaniu nawet tych, którzy są na peryferiach Kościoła lub nie mają z nim nic wspólnego.

4. Odwaga i radość w głoszeniu Jezusa Chrystusa

Duszpasterze zaangażowani w dzieło ewangelizacji nie mogą zachowywać się tak, jakby byli sfrustrowanymi stróżami staroświeckiej doktryny, która nikomu nie jest już potrzebna. Ewangelizator jest głosicielem i świadkiem Dobrej Nowiny, która niesie światu nadzieję i radość (por. EG 21).

5. Miłosierdzie i pomoc ubogim

Od początku swojego pontyfikatu papież zwraca uwagę na troskę o ubogich, która jest realizacją Bożego przykazania miłości i powinna być adekwatna do potrzeb ludzi dotkniętych różnymi formami ubóstwa. Jej celem jest udzielenie pomocy potrzebującym w zakresie podstawowych potrzeb egzystencjalnych, rozwoju osobowego i duchowego.

6. Styl posługi

Papież Franciszek uwrażliwił duchownych, a szczególnie biskupów, że istotne znaczenie ma styl ich posługi. Sam daje przykład, że przez proste gesty, pokorę i troskę o ubogich można zmienić wizerunek Kościoła, ale też uwiarygodnić swoją posługę.

 Od organizatorów:

Adhortacja to po prostu dokument nauczania papieskiego o charakterze duszpasterskim, w tym przypadku adresowany do całego Kościoła. Adhortacja apostolska "Evangelii gaudium" - "Radość Ewangelii" stanowi podsumowanie zgromadzenia zwyczajnego Synodu Biskupów nt. nowej ewangelizacji, jakie odbyło się w Watykanie w dniach 7-28 października 2012 r. Dokument ten został on napisany po hiszpańsku i można w nim znaleźć wszystkie wielkie tematy, jakie Ojciec Święty poruszył od dnia swego wyboru, 13 marca: od konieczności reformowania struktur, aby je dostosować do wymagań ewangelizacji po troskę o ubogich i konieczność osobistego nawrócenia każdego z wierzących. Służyć to ma wiarygodnemu przekazowi Ewangelii współczesnemu światu. Ojciec Święty podkreślił, iż jego dokument odwołuje się przede wszystkim do nauki II Soboru Watykańskiego. Papieska adhortacja składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów i kończy się zawierzeniem dzieła nowej ewangelizacji Matce Bożej.

Polski tekst adhortacji w wersji PDF, MOBI i EPUB można za darmo pobrać ze strony:

http://www.deon.pl/religia/serwis-papieski/dokumenty/adhortacje-franciszek/art,3,pobierz-adhortacje-evangelii-gaudium-za-darmo.html

Wykładowca: Ks. prof. Wiesław Śmigiel, Biskup Pelpliński

Ksiądz biskup dr hab. Wiesław Śmigiel,  prof. nadzwyczajny KUL, biskup pomocniczy diecezji pelplińskiej, jest kierownikiem Katedry Teologii Pastoralnej Szczegółowej KUL, wykładowcą teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie oraz w Ośrodku Naukowo-Badawczym UKSW w Tczewie.  

Tytuł magistra teologii uzyskał w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, stopień doktora teologii oraz stopień doktora habilitowanego uzyskał w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 2012 powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego KUL.

W badaniach naukowych zajmuje się wykorzystaniem mediów w duszpasterstwie; teologią laikatu, a w szczególności dynamiką zrzeszeń religijnych; teologią kultury; podmiotem duszpasterstwa oraz teologicznymi podstawami duszpasterstwa.

Jest członkiem Towarzystwa Naukowego KUL, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Naukowego w Toruniu oraz Stowarzyszenia Pastoralistów Polskich. Jest sekretarzem "Roczników Pastoralno-Katechetycznych", członkiem Kolegium Redakcyjnego "Zeszytów Chojnickich" oraz Kolegium Redakcyjnego "Biblioteki Filomaty". Jest również członkiem Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski.

Autor i redaktor książek naukowych oraz 2 zbiorów poezji.

-------------------------------------------------------------------------

2 sierpnia 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Rynsztoki, wodociągi, ulice – czy średniowieczne miasta były brudne?

 Średniowiecze było okresem, w którym prężnie zakładano nowe miasta. Osoby odpowiedzialne za ich rozplanowanie przestrzenne musiały uwzględniać całą infrastrukturę miejską - przebieg ulic oraz rynsztoków, lokalizacje studni, latryn, a niekiedy także wodociągów. Były to elementy niezbędne do sprawnego funkcjonowania każdego miasta, które równocześnie w znaczny sposób wpływały na jego stan higieniczno-sanitarny.
Na podstawie najnowszych wyników badań archeologicznych i historycznych zostanie przybliżony obraz ulic średniowiecznego miasta. Spróbujemy odpowiedzieć na szereg pytań: Jak budowano drogi wewnątrz miast? Jak zmieniał się ich wygląd na przestrzeni wieków?
W jaki sposób zaopatrywano miasta w wodę? Czym był i jak działał kunszt wodny? Gdzie trafiały miejskie odpady i ścieki oraz kto produkował najwięcej nieczystości? Jak miejskie prawo regulowało kwestie związane z dbaniem o czystość ulic i działek? Czym w czasie wolnym od egzekucji i tortur zajmował się miejski kat? Czemu garbarze i farbiarze mogli pracować tylko w nocy? Dowiemy się także jakich informacji na temat zdrowia i życia codziennego mieszkańców miasta dostarczają badania parazytologiczne, bakteriologiczne, archeozoologiczne i archeobotaniczne średniowiecznych latryn.

.

Wykładowca: Mgr Wacław Kulczykowski, Instytut Historii Uniwersytetu Gdańskiego

Mgr Wacław Kulczykowski (ur. 12.XII.1988 r. w Gdańsku) jest od 2012 r. doktorantem na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 2007-2012 studiował archeologię w Instytucie Archeologii i Etnologii Uniwersytetu Gdańskiego. W 2010 r. napisał pracę licencjacką pt.: Obiekty warowne z XIV i XV wieku na wschodnich rubieżach państwa krzyżackiego w Prusach. W 2012 r. uzyskał tytuł zawodowy magistra archeologii, broniąc pracę Studnie zamkowe na terenie państwa krzyżackiego w Prusach na ocenę bardzo dobrą.

Uczestnik ekspedycji archeologicznych: zamek krzyżacki w Bezławkach (2008, 2009, 2010, 2011), cmentarzysko średniowieczne w Bezławkach (2010, 2011), stanowisko miejskie pod Bazyliką Mariacką w Gdańsku (2009), stanowisko miejskie na ul. 3 Maja w Gdańsku (2011), cmentarzysko kultury oksywskiej w Wyczechowie (2008), cmentarzysko wielokulturowe w Brzynie (2011, 2012). W 2013 roku w ramach międzynarodowego projektu naukowego Crossroads 2.0 - Lagoons as crossroads for tourism and interactions of peoples of South-East Baltic from the history to present uczestniczył jako archeolog techniczny w badaniach wykopaliskowych w Lesie Miejskim w Olsztynie, mających na celu poznanie przeszłości wczesnośredniowiecznej osady pruskiej. W 2014 roku uczestniczył jako archeolog pomocniczy w badań archeologicznych prowadzonych w Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku.

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół historii zakonu krzyżackiego i dominium warmińskiego, budownictwa warownego i hydrotechniki miejskiej oraz zamkowej. Obecnie przygotowuje pracę doktorską w Instytucie Historii UG na temat zagadnień związanych z gospodarką wodą i ściekami na zamkach z terenu dominium warmińskiego.

-------------------------------------------------------------------------

9 sierpnia 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Pienimy się - na poważnie i na wesoło... czyli o wpływie detergentów  na cywilizację XXI wieku

Pienić się…- w potocznej mowie jest to synonim awanturowania się, bezwartościowego tracenia czasu na kłótnie lub swary. Piana w powszechnym rozumieniu to coś zwykłego i taniego. Jednak chciałbym, żebyśmy  się zastanowili, czy takie rozumienie tematu ma jakiekolwiek odzwierciedlenie w rzeczywistości. Jeden z moich tutorów, nie wspomnę już który, ocenił kiedyś naszą dziedzinę nauki tymi słowami: „Mam szansę zostać bardzo bogatym człowiekiem, gdyż sprzedaję za duże pieniądze produkt, który w 98% jest złożony z powietrza, a pozostałe 2% to w większości zwykła woda”.
Produkt ten, czyli piana ciekła, jest mieszaniną, w której ośrodkiem rozpraszającym jest ciecz, a fazą rozproszoną gaz. Ze swojej natury to struktura niestabilna. Powstawanie oraz stabilność piany przeważnie są ściśle związane z obecnością w roztworze substancji powierzchniowo czynnych, zwanych potocznie detergentami.
Do czego jednak potrzebna jest piana? Czy naukowe rozważania nad zjawiskami znanymi z codziennego życia w ogóle są potrzebne? Czy badania nad detergentami, które codziennie spotykamy w kuchni czy łazience mają w ogóle jakikolwiek sens? Dokładnie te pytania zadano na antenie francuskiego radia w 2005 roku. Słuchacz, bardzo oburzony, żalił się ze Francja i UE „tracą” ogromne pieniądze na badania nad detergentami i pianami, które służą „tylko” do mycia dzieci. „I których przecież nie da się w żaden sposób zmienić ani poprawić”. Czy to prawda?
Ogólne zużycie podobnych detergentów na rynku europejskim w 2007 roku wynosiło 3 mln ton (wyrażonych jako 100% substancji aktywnej). Wartość ta wzrasta średnio o 3% rocznie… Oznacza to, że dokładnie takie ilości detergentów corocznie trafiają do naszych rzek, jezior i mórz. Biorąc pod uwagę to, że w zdecydowanej większości są to produkty nieulegające łatwej biodegradacji, wykazujące dużą toksyczność dla fauny wodnej oraz utrudniające swobodną wymianę gazową pomiędzy powietrzem a wodą (napowietrzanie), mamy już łatwą odpowiedź na pytanie „oburzonego słuchacza”. Gdy zdamy sobie sprawę z możliwego działania alergicznego wielu obecnie stosowanych preparatów oraz z tego, że wiele z w/w substancji używanych powszechnie jeszcze dwie dekady temu, dziś znajduje się na listach środków mutagennych lub kancerogennych, to wydamy każde pieniądze na rozwiązanie tych problemów. Dlatego w chwili obecnej uwaga najlepszych ośrodków światowych (naukowych i przemysłowych) skierowana jest na wytworzenie biodegradowalnych, niealergicznych detergentów na bazie naturalnych produktów, głównie białek i polisacharydów.

Wykładowca: Dr Marcel Krzan, Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. J. Habera PAN w Krakowie, nckrzan@cyf-kr.edu.pl

Dr Marcel Krzan ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1998 na kierunku Ochrona Środowiska ze specjalizacja Chemia Środowiska. Od tego czasu jest związany z grupa naukową "Układy zdyspergowane" w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. J. Habera PAN w Krakowie. Jego badania koncentrują się na wyjaśnieniu mechanizmu powstawania i stabilności układów zdyspergowanych, przede wszystkim pian, a konkretnie na badaniu wpływu adsorpcji powierzchniowej detergentów na procesy hydrodynamiczne zachodzące w cieczach, pianach i emulsjach. Pracę doktorską zatytułowaną: "Prędkości lokalne, kształty i rozmiary pęcherzyków gazowych w roztworach substancji powierzchniowo aktywnych" obronił w 2003 roku, a tytuł doktora otrzymał na początku roku 2004. W latach 2004-2007 był jednym z wykonawców projektu Europejskiej Agencji Kosmicznej "Hydrodynamice od wet foams" (zadania drugie i trzecie, wykonywane w ramach staży postdoktoranckich na University Marne-la-Vallee/Francja 2004-2006 i Liege University/Belgia 2007). Zadaniem projektu było opracowanie stabilnych w warunkach braku grawitacji układów pianowych, do zastosowań obiektach w przestrzeni kosmicznej (np. na. ISS Międzynarodowej Stacji Kosmicznej) W chwili obecnej (od 2011 roku) jest kierownikiem projektu badawczego "Opus" NCN zatytułowanego "Opracowanie technologii wytwarzania stabilnej i łatwo biodegradowalnej piany ciekłej do zastosowań przemysłowych i biomedycznych". Celem w/w projektu jest opracowanie stabilnej piany na bazie substancji biologicznych, nietoksycznych i łatwo rozkładalnych. Jest autorem lub współautorem: rozdziału w książce "Bubble and Drops Interfaces", 26 recenzowanych publikacji naukowych (16 w czasopismach z listy filadelfijskiej) oraz licznych doniesień konferencyjnych (Hirsch factor = 8). Był stypendystą następujących programów międzynarodowych: europejskiego Tempus-Erasmus (1998), DAAD Deutscher Akademischer Austausch Dienst (2003),  francuskich Égide (2005) i CNRS Centre National de la Recherche Scientifique (2006), europejskich programów wymiany międzynarodowej COST STSM (2009, 2013 i 2014) oraz Erasmus (2014).

Podziękowanie:
Autor pragnie podziękować Narodowemu Centrum Nauki za sfinansowanie w/o badań w ramach projektu badawczego nr 2011/01/ST8/03717 zatytułowanego „Opracowanie technologii wytwarzania stabilnej i łatwo biodegradowalnej piany ciekłej do zastosowań przemysłowych i biomedycznych”.

-------------------------------------------------------------------------

16 sierpnia 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Wybory - zrób to sam

Wykład - wybory - zrób to sam?  z założenia będzie obejmował wprowadzenie do formalnych procedur wyborczych.  Ma dostarczyć podstawowego słownika procedur wyborczych.  Ma także pokazać  wrażliwość wyników na pozornie niewielkie zmiany ordynacji wyborczej.
Przedstawiony będzie dylemat: system większościowy i system proporcjonalny i wskazane argumenty za i przeciw.  Omówione zostaną interesujące problemy systemów proporcjonalnych. Wreszcie przedstawione zostaną alternatywne systemy wyborcze, funkcjonujące np. w Japonii czy na antypodach.
Autor ma nadzieję, że informacje przedstawione na wykładzie pozwolą słuchaczom umiejętnie oceniać  ew. proponować procedury wyborcze/głosowania we własnym otoczeniu - stowarzyszeniu, wspólnocie mieszkaniowej, itd. Autor natomiast stronić będzie od zagadnień bieżącej polityki!

Wykładowca: Dr Arkadiusz Peisert, Instytut Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego

Dr Arkadiusz Peisert - adiunkt w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego. Zajmuje się partycypacją obywatelską, socjologią zrzeszeń, teorią społeczną, problemami demokracji, badaniami ewaluacyjnymi. Ekspert Instytutu Spraw Publicznych w programie badania i podnoszenia partycypacji obywatelskiej "Decydujmy razem". Wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.  Obserwator międzynarodowy wyborów na Ukrainie w 2004 roku. Autor książki "Spółdzielnie mieszkaniowe: między wspólnotą obywatelską  a alienacją".  Żonaty, ojciec Grzesia. Ze Skoczkowem związany rodzinnie, poprzez teściową, miłośnik  Jeziora Wdzydzkiego i okolic. Rowerzysta.

-------------------------------------------------------------------------

23 sierpnia 2014 roku, godz. 20⁰⁰

Tytuł: Jak budowano zamki krzyżackie?

Wykład ma na celu przybliżenie słuchaczom skomplikowanego procesu budowlanego zamków krzyżackich. Na początku przedstawione zostaną źródła, na podstawie których posiadamy wiedzę o wznoszeniu zamków. Prześledzone zostaną: wybór miejsca pod budowę zamku, organizacja placu budowy, zatrudnieni pracownicy. Szczególna uwaga skupiona zostanie na kwestii materiałów budowlanych użytych do budowy i technikach budowlanych zastosowanych przy wznoszeniu zamków. Przybliżone zostaną także źródła finansowania krzyżackich twierdz. Uzupełnieniem wykładu będzie prezentacja multimedialna z bogatym materiałem ikonograficznym i pokaz oryginalnych bądź zrekonstruowanych średniowiecznych materiałów budowlanych.

Wykładowca: Dr Adam Chęć, Instytut Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

Urodziłem się 41 lat temu w Malborku. Z okien mieszkania  moich rodziców rozpościera się piękna panorama zamku malborskiego, która już w dzieciństwie była dla mnie wielką inspiracją. Podobno już jako przedszkolak lubiłem z rodzicami zwiedzać zabytki. Po uzyskaniu matury w Technikum Elektronicznym (! – błąd młodości…) zdałem na studia wybierając archeologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie rozwijałem swoje zainteresowania archeologią, architekturą i historią późnego średniowiecza oraz Zakonem Krzyżackim.

 Po ukończeniu studiów magisterskich rozpocząłem studia doktoranckie zakończone obroną rozprawy dotyczącej romańskiej bazyliki św. Trójcy w Strzelnie.

 Obecnie pracuję na stanowisku adiunkta w Instytucie Archeologii UMK w Toruniu. Prowadziłem prace archeologiczne na terenie zamków i folwarków zakonnych na terenie państwa krzyżackiego w Prusach. Finalizuję rozprawę habilitacyjną dotyczącą fortyfikacji miast na terenie państwa krzyżackiego.