Tytuł: “Gen-etyka”, czyli o nowych etycznych wyzwaniach genetyki medycznej
W trakcie wykładu wyjaśnione zostaną podstawowe pojęcia genetyki oraz przedstawione najnowsze osiągnięcia w tej dziedzinie nauki. Jednak przede wszystkim Wykładowca planuje nadać “Spotkaniu” charakter dyskusji, której tematem przewodnim będą tak często podnoszone obecnie problemy etyki w stosowanych już obecnie i planowanych w przyszłości badaniach genetycznych (np. testy diagnostyczne dla chorób dziedzicznych, terapia genowa, klonowanie terapeutyczne i reprodukcyjne). Nie zabraknie także rozważań na temat przechowywania, ochrony i wykorzystywania danych dotyczących budowy ludzkiego DNA.
Wykładowca: Prof. dr hab. Magdalena Fikus
Prof. Magdalena Fikus zajmuje się genetyką i biotechnologią, pracuje w Instytucie Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Interdyscyplinarnym Centrum Modelowania UW i w UMCS w Lublinie. Jest Przewodniczącą Komitetu Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk. Prowadzi wykłady akademickie w różnych typach uczelni wyższych. Wiele uwagi poświęca popularyzacji osiągnięć naukowych - jest współorganizatorką odbywających się od sześciu lat Warszawskich Festiwali Nauki, autorką książek popularnonaukowych i rozdziałów w podręcznikach biologii molekularnej.
Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie powstał w roku 1957. Jego profil naukowy ewoluował od klasycznej biochemii i chemii fizycznej do uprawianej obecnie biologii molekularnej. Badania prowadzone w Instytucie mają duże znaczenie dla medycyny (inżynieria genetyczna, badanie genotypów bakterii i innych prostych organizmów). Instytut zatrudnia około 200 pracowników naukowych, prowadzi studia doktoranckie dla absolwentów wydziałów biologii, chemii, fizyki, nauk rolniczych i medycyny oraz liczne prace magisterskie, także studentów spoza Warszawy. Mieści się w nim również obecnie Centrum Doskonałości Biotechnologii Molekularnej, powołane w ramach 5 Programu Ramowego Unii Europejskiej oraz Centrum Polsko-Francuskie Biotechnologii Roślin.
Tytuł: Inteligentne roboty na Ziemi i na Marsie
W sposób przystępny zostanie wyjaśnione, co znaczy “inteligencja” w przypadku robota. Następnie omówiona zostanie ważna klasa robotów, których działanie wymaga przemieszczania się po określonym terenie. Przykładami takich robotów są automatyczne maszyny czyszczące lub malujące duże powierzchnie, samobieżne maszyny rolnicze, roboty poszukujące min, czy roboty oprowadzające ludzi po muzeum. Na przykładzie sukcesu misji marsjańskiej “Spirit” zostaną również omówione roboty mobilne przeznaczone do eksploracji Kosmosu.
Wykładowca: Prof. Adam Borkowski
Prof. Adam Borkowski z Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie jest jednym z pionierów robotyki mobilnej w Polsce. Zespół kierowany przez niego z udziałem dr Andrzeja Wołczowskiego z Instytutu Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej zbudował w latach 80-tych pierwszego polskiego robota mobilnego, który był w stanie poruszać się samodzielnie wewnątrz budynków. Będąc autorem lub współautorem 4 monografii i ponad 60 artykułów naukowych, prof. Borkowski kieruje Zespołem Badawczym Systemów Inteligentnych w IPPT PAN. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Informatyki i wiceprezesem European Group for Intelligent Computing in Engineering.
Instytut Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (IPPT PAN) zaliczany jest do grona najlepszych w Polsce instytutów, zajmujących się szeroko pojmowaną mechaniką i informatyką stosowaną. W Instytucie tym powstało wiele nowoczesnych urządzeń do diagnostyki medycznej, prowadzone są prace nad nowymi materiałami dla potrzeb budowy maszyn i budownictwa, opracowywane są oryginalne narzędzia komputerowej analizy i symulacji zjawisk fizycznych. Miarą prestiżu naukowego IPPT PAN jest przyznanie mu koordynacji wielu programów finansowanych przez Komisję Europejską.
Tytuł: Jak przy pomocy fal akustycznych badamy ocean?
Jest naturalnym, że wzrok stanowi dla nas najważniejszy zmysł za pomocą którego poznajemy rozświetlone otoczenie. Jednakże pod wodą światło dociera tylko na głębokości do kilkunastu, rzadko kilkudziesięciu metrów. Rolę światła przejmuje więc dźwięk. Fale akustyczne są jedynym rodzajem promieniowania, które rozchodzi się na znaczne odległości w toni morskiej. Ten fakt od milionów lat wykorzystują mieszkańcy mórz. Wykorzystał go także człowiek. Zastosowania fal akustycznych obejmują m.in.: wykrywanie obecności, rozmieszczenia przestrzennego, wędrówek organizmów morskich, a także ich identyfikację i szacowanie zasobów. Innym ważnym rodzajem zastosowań są badania dna morskiego, a w tym poszukiwania surowców, “widzenie” w mętnych wodach. Inne niekonwencjonalne wykorzystanie fal akustycznych to pomiary i obserwacje pęcherzyków gazowych w morzach czy pomiary opadów deszczu na oddalonych od lądów akwenach. Obecnie nadzwyczaj obiecującym wydają się zastosowania tzw. akustycznej termometrii oceanów w systemach wczesnego rozpoznawania ogrzewania interioru oceanów.
Wykładowca: Prof. dr hab. Zygmunt Klusek
Prof. Zygmunt Klusek, specjalista w zakresie akustyki morza. Absolwent Wydziału Fizyki Państwowego Uniwersytetu Moskiewskiego im. Łomonosowa w zakresie fizyki morza. Po ukończeniu studiów, po krótkim pobycie na Uniwersytecie Gdańskim rozpoczął studium doktoranckie przy Instytucie Geofizyki w Warszawie (z umiejscowieniem w Sopocie). Później pracownik Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie. Uczestnik wielu wypraw morskich, w tym międzynarodowych ekspedycji na wodach Antarktyki. Wykładał na Uniwersytecie Gdańskim i w Akademii Pomorskiej w Słupsku Wielokrotnie zapraszany do wygłoszenia wykładów w instytutach naukowych byłego ZSRR i Wielkiej Brytanii. Autor ponad 70 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych.
Instytut Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie powstał w roku 1983 jako kontynuacja działającej od 1953 roku Morskiej Stacji PAN. Zatrudnia 162 pracowników, w tym 20 profesorów i docentów i 38 doktorów. IO PAN jest siedzibą Komitetu Badań Morza PAN, ma prawa nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego nauk o Ziemi w dziedzinie oceanologii, jest właścicielem statku naukowego S/Y “OCEANIA”. W Instytucie mieści się również obecnie Europejskie Centrum Doskonałości Morza Szelfowego CeSSS (Centre of Excellence for Shelf Seas Science).
Tytuł: Woda i kataklizmy
Woda, która nie ma substytutu jest niezbędna do życia człowieka oraz wielu innych organizmów. Woda jest również niezbędna do wielu procesów przemysłowych, rolnictwa, produkcji energii elektrycznej i żeglugi. Trudno wyobrazić sobie rekreację i turystykę bez wody. Dostępne zasoby wody na świecie niestety systematycznie maleją. Ponadto coraz częściej mamy do czynienia z kataklizmami związanymi z wodą. Wywołują one olbrzymie straty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne.
Pierwszym kataklizmem związanym z wodą jaki każdemu przychodzi na myśl jest powódź. Jest jednak wiele innych katastrofalnych sytuacji. Można tu wymienić:
Obecnie nie jesteśmy w stanie zabezpieczyć się przed wystąpieniem niekorzystnych zjawisk natury, możemy jednak znacznie zmniejszyć ryzyko skutków tych zjawisk. Postulowanym podejściem obecnie jest: bądź poinformowany, bądź przygotowany.
Wykładowca: Prof. Wojciech Majewski
Prof. Wojciech Majewski, dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN, jest specjalistą w dziedzinie gospodarki wodnej. Zajmuje się rzekami i zbiornikami wodnymi, a w szczególności problemami związanymi z występowaniem na nich pokrywy lodowej oraz ochroną przeciwpowodziową. Prof. Majewski jest aktualnie przewodniczącym Komitetu Gospodarki Wodnej Polskiej Akademii Nauk. We współpracy z tym komitetem od wielu lat organizuje Ogólnopolską Szkołę Hydrauliki – specjalistyczne forum, na którym prezentowane są najnowsze osiągnięcia naukowe w dziedzinie hydrauliki wód śródlądowych. Jest także członkiem Krajowej Rady Gospodarki Wodnej przy Ministerstwie Środowiska. Zajmuje się również działalnością dydaktyczną - w latach 1991-97 pracował na Wydziale Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej, a obecnie prowadzi tam wykłady z gospodarki wodnej dla specjalistycznego studium “Environment Protection and Management”.
Instytut Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku-Oliwie rozpoczął swoją działalność w roku 1953 (właśnie obchodzi swoje 50-lecie). Instytut prowadzi badania naukowe dla celów gospodarki wodnej, budownictwa hydrotechnicznego i inżynierii morskiej w ramach takich dyscyplin naukowych jak: mechanika płynów, geomechanika oraz teoria budowli inżynierskich. Większość dużych obiektów hydrotechnicznych w Polsce (np. zapory w Tresnej, Włocławku, Solinie, Koronowie, Port Północny czy Kanał Piastowski) zaprojektowano przy udziale Instytutu, który prowadził również badania i pomiary zagranicą (Irak, Libia, Senegal, Wietnam, Algieria, Kuba, Maroko, Syria, Jugosławia, Holandia, Nigeria). W Instytucie pracują obecnie 62 osoby, w tym 34 pracowników naukowych (5 profesorów, 4 docentów i 19 doktorów nauk technicznych). Instytut posiada prawo nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dziedzinie budownictwa. Od 1 grudnia 2002 działa w nim Europejskie Centrum Doskonałości Inżynierii Środowiska i Mechaniki CEM.
Tytuł: Architektura życia. Nie-molekularna biologia komórki
Zamierzeniem wykładu jest pokazanie potęgi i piękna wzajemnych oddziaływań pomiędzy elementami budującymi komórkę – podstawową jednostkę tego, co nazywamy Życiem. Choć bowiem wszystko, co żyje musi dostosować się do praw fizyki rządzących naszym światem, to przystosowania świata “mikro” odbiegają znacząco od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni w skali “makro”. W wykładzie spróbujemy odpowiedzieć na kilka podstawowych pytań: Skąd komórka wie, “kim” jest i gdzie się znajduje? Czy komórka jest “workiem z enzymami i genami”, czy raczej skomplikowaną siecią oddziałujących ze sobą makrocząsteczek? Jak regulowany jest kształt i liczba komórek w organizmie? Znajdą tu również swe miejsce informacje o znaczeniu otoczenia komórki dla jej prawidłowego funkcjonowania.
Wykładowca: Prof. Przemysław Wojtaszek, Instytut Biologii Molekularnej i Biotechnologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; Instytut Chemii Bioorganicznej PAN w Poznaniu.
Prof. Przemysław Wojtaszek jest jednym z najmłodszych profesorów nauk biologicznych w Polsce. Jest biologiem roślin, zajmuje się zagadnieniami z pogranicza biologii komórki, biochemii i fizjologii roślin. We wcześniejszych badaniach pracował również nad problemem śmierci komórek roślinnych jako mechanizmem obrony przed infekcjami mikroorganizmami chorobotwórczymi. Autor lub współautor około 130 artykułów i komunikatów naukowych. Prezydent Polskiego Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej Roślin, członek Towarzystw: Botanicznego i Biochemicznego oraz The Biochemical Society (Wlk. Brytania).
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza jest trzecim pod względem wielkości uniwersytetem w Polsce. Początki Wydziału Biologii wiążą się ściśle z powstaniem Uniwersytetu Poznańskiego w 1919 r., gdy wśród 21 katedr Wydziału Filozoficznego znalazły się Katedra Botaniki i Katedra Zoologii. W obecnej postaci Wydział Biologii powołano do życia w 1984 r. W 1992 r. w strukturze Wydziału wyodrębniono Instytut Biologii Molekularnej i Biotechnologii (IBMiB), zatrudniający obecnie ok. 80 pracowników, w tym 12 samodzielnych pracowników nauki, ok. 20 adiunktów i ponad 20 doktorantów. Instytut tworzy siedem samodzielnych jednostek badawczych, prowadzących badania w zakresie szeroko pojmowanej biochemii, biologii molekularnej, bioenergetyki i biotechnologii. Głównymi obiektami badawczymi są rośliny, a także jednokomórkowe organizmy eukariotyczne. W najbliższych planach rozwojowych IBMiB znajduje się utworzenie grupy bioinformatycznej oraz zespołu zajmującego się genetyką człowieka. Jako jednostka dydaktyczna, Instytut koordynuje prowadzenie zajęć na kierunku biotechnologia oraz na specjalnościach bioinformatyka i biologia molekularna na kierunku biologia.
Instytut Chemii Bioorganicznej Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu (IChB PAN) w swej obecnej postaci istnieje od 1988 r. Jego początki sięgają jednakże lat 50-tych, gdy utworzone zostały Pracownia Alkaloidów i Pracownia Biochemii Roślin. Z ich połączenia powstał Zakład Stereochemii Produktów Naturalnych IChO PAN, który, pod kierownictwem prof. Macieja Wiewiórowskiego, w 1980 r. usamodzielnił się i osiem lat później, już pod dyrekcją prof. Andrzeja Legockiego, przekształcił w Instytut. Obecnie Instytut jest jednostką interdyscyplinarną, a główne kierunki badań dotyczą analiz kwasów nukleinowych na wszystkich poziomach organizacyjnych, biologii i genetyki molekularnej roślin, fitochemii, genetycznych podstaw nowotworzenia, biokrystalografii i bioinformatyki. IChB PAN zatrudnia około 280 pracowników, wśród nich 28 profesorów i docentów, 33 adiunktów i ok. 40 doktorantów, którzy działają w 11 pracowniach i kilku samodzielnych grupach badawczych. W 1994 r. przy Instytucie afiliowane zostało Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe. W tym roku, konsorcjum, w skład którego wchodzi IChB PAN, uzyskało status Centrum Zaawansowanych Technologii Chemicznych – Poznań.
Tytuł: Jak powstawała Biblia
Wykładowca: Ksiądz Biskup prof. dr hab. Jan Bernard Szlaga
Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Jan Bernard Szlaga jest profesorem biblistyki. W latach 1981-84 pełnił funkcję dziekana Wydziału Teologii w KUL , zaś w latach 1984-88 sprawował obowiązki prorektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownym w Lublinie. Obecnie jest profesorem Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie oraz Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie od 1991 r. jest profesorem zwyczajnym na Wydziale Filologiczno-Historycznym. Od 1988 roku sprawował funkcję Biskupa Pomocniczego ówczesnej Diecezji Chełmińskiej, zaś od 1992 r. jest Biskupem Pelplińskim. Od 1996 roku pełni również funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski, jest członkiem Rady do spraw Ekumenizmu oraz członkiem Dialogu pomiędzy Konferencją Episkopatu Polski, a Polską Radą Ekumeniczną. Jest autorem ponad 350 publikacji, książek, zbiorowych prac książkowych, recenzji, wywiadów, artykułów, felietonów, opracowań encyklopedycznych.
Tytuł: Na spotkanie z falami oceanu
Fale morskie to naskórek oceanu marszczony strugami wiatru. “Marszczenie” powierzchni oceanu przybiera niekiedy rozmiary ogromnych fal o wysokościach równych 10-cio piętrowych bloków mieszkalnych. O procesach fizycznych (takich jak działanie wiatru, trzęsienia dna morskiego, wybuchy wulkanów podwodnych) wywołujących tak wielkie fale oceaniczne oraz o ich wędrówce na powierzchni oceanu będzie mowa w wykładzie prof. Massela. W trakcie wykładu, na licznych przykładach zilustrowane zostanie znaczenie falowania dla utrzymania równowagi w ekosystemie morskim. W części inżynierskiej wykładu prof. Massel podzieli się ze słuchaczami doświadczeniami dotyczącymi pomiaru falowania a także oceny oddziaływania fal na budowle inżynierskie i brzegi morskie.
Wykładowca: Prof. dr hab. inż. Stanisław Massel, członek korespondent PAN, wybitny specjalista w zakresie falowania. Absolwent Wydziału Budownictwa Politechniki Gdańskiej, po ukończeniu studiów rozpoczyna pracę w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, gdzie m. in. pełni funkcję kierownika Zakładu Hydrauliki Morskiej, a następnie dyrektora Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku. W latach 1991-1999 pracuje naukowo w Australian Institute of Marine Science w Townsville. Od 1 stycznia 2003 r. dyrektor Instytutu Oceanologii PAN, obecnie największej placówki oceanologicznej w Polsce. Wykładowca Politechniki Gdańskiej i Uniwersytetu Gdańskiego. Wielokrotnie zapraszany do wygłoszenia wykładów w instytutach naukowych byłego ZSRR, USA, Niemiec, Norwegii i Francji. Członek licznych stowarzyszeń i asocjacji, konsultant naukowy w różnych instytutach naukowych i instytucjach komercyjnych związanych z eksploatacją morza. Autor 10 książek i ponad 150 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych.
Instytut Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie powstał w roku 1983 jako kontynuacja działającej od 1953 roku Morskiej Stacji PAN. Zatrudnia 162 pracowników, w tym 20 profesorów i docentów i 38 doktorów. IO PAN jest siedzibą Komitetu Badań Morza PAN, ma prawa nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego nauk o Ziemi w dziedzinie oceanologii, jest właścicielem statku naukowego S/Y “OCEANIA”. W Instytucie mieści się również obecnie Europejskie Centrum Doskonałości Morza Szelfowego CeSSS (Centre of Excellence for Shelf Seas Science).
Tytuł: Małe jest piękne? czyli co to jest nanotechnologia i czego możemy się po niej spodziewać
Urządzenia elektroniczne są coraz mniejsze, snute są fantastyczne wizje “malutkich robotów, które po połknięciu lub wstrzyknięciu poruszałyby się raźnie w żyłach lub tętnicach czyszcząc złogi, ‘zjadając’ komórki rakowe, a nawet naprawiając zdegenerowane naczynia krwionośne.” Czy wszystkie takie propozycje są realne? Czy wszystkie one są dla nas korzystne? Nanotechnologię jako dziedzinę zajmującą się obiektami o wymiarach rzędu setek nanometrów (1 nm = 10-9m) zaproponował amerykański fizyk, laureat nagrody Nobla, Richard Feynman w prekursorskim wykładzie na zjeździe Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego w 1959 roku pt. “There is plenty of room at the bottom” (“Na dole, czyli w mikroświecie jest mnóstwo miejsca”). Mówił w nim, m.in. o tym, że nie interesują go motorki wielkości paznokcia czy też urządzenia pozwalające na zapis modlitwy na czubku szpilki i zapytywał, dlaczego nie można zapisać na tym czubku całej Encyklopedii Brytyjskiej. W wykładzie tym Feynman postawił zasadnicze problemy, z których większość dopiero teraz zaczyna być rozwiązywana. Małe urządzenia powstające w wyniku tych badań wymagają zupełnie nowego podejścia technologicznego, np. wypracowania metod łączenia elementów elektronicznych złożonych z pojedynczych cząsteczek chemicznych. Z drugiej strony zmienia się również funkcja takich urządzeń. Obecnie budowane są mini-sensory pozwalające np. na szybkie określanie zawartości cukru we krwi, ale mówi się już o efektorach, które będą nie tylko diagnozować, lecz również określą potrzebną ilość insuliny i uruchomią mini-strzykawkę wykonującą zastrzyk. Przy coraz wyższych cenach ropy opracowanie wysokowydajnych baterii słonecznych i wodorowych jest coraz ważniejsze. A co z innymi zastosowaniami? Czy wszyscy zachwycamy się "czipami" pozwalającymi na kontrolowanie młodzieży, które już można kupić w Stanach? Te i inne problemy zostaną przedstawione w prezentacji na temat nanotechnologii - jednej z najbardziej burzliwie rozwijających się dziedzin na pograniczu fizyki, chemii, biologii i technologii.
Wykładowca: Prof. dr hab. Helena Dodziuk, specjalista w zakresie nauk chemicznych. Zajmuje się tzw. analizą konformacyjną, chemią supramolekularną, chemią topologiczną, cyklodekstrynami i ich kompleksami, fulerenami, modelowaniem molekularnym, nanorurkami, oraz węglowodorami o nietypowej budowie przestrzennej. Promotor prac doktorskich z dziedziny mechaniki i dynamiki molekularnej. Autorka wielu publikacji naukowych a także licznych artykułów o charakterze popularnonaukowym.
Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk w Warszawie powstał w roku 1955 jako pierwszy, w dziedzinie nauk chemicznych, instytut badawczy w Polsce. Aktualny profil naukowy Instytutu Chemii Fizycznej PAN jest silnie powiązany z najnowszymi światowymi kierunkami rozwoju chemii fizycznej i fizyki chemicznej. Badania naukowe pokrywają szeroki zakres dyscyplin fizykochemicznych i są prowadzone w 10 zakładach naukowych. Działający w ramach Instytutu, Zakład Doświadczalny wdraża i produkuje komercyjnie specjalistyczne związki chemiczne, w szczególności specjalizuje się w produkcji związków dla rolnictwa i farmacji, z uwzględnieniem feromonów (biologicznych pułapek. dla ochrony lasów i upraw) oraz nowych leków. Prócz badań IChF prowadzi także działalność dydaktyczną, zarówno na poziomie doktorskim jak i magisterskim. W roku 1993 Instytut był współzałożycielem Szkoły Nauk Ścisłych. Ponad 30% pracowników naukowych IChF jest zaangażowanych w działalność dydaktyczną Szkoły. Instytut wydaje około 300 oryginalnych publikacji rocznie.
Tytuł: Dlaczego organizmy świecą?
Wykład jest omówieniem aktualnego stanu wiedzy na temat zjawiska bioluminescencji, czyli wytwarzania i emitowania światła przez organizmy żywe. Do luminescencji zdolne są zarówno jednokomórkowe organizmy, takie jak bakterie, jak również zwierzęta o różnym stopniu komplikacji budowy – jamochłony, skorupiaki, owady, ryby. Przestawione zostaną przykłady świecących organizmów oraz dyskutowana będzie biologiczna rola emisji światła przez organizmy. Okazuje się, że zjawisko to wykorzystywane jest w bardzo różny sposób do bardzo różnych celów, ważnych dla życia każdego z luminescencyjnych organizmów.
Wykładowca: Prof. Grzegorz Węgrzyn, Instytut Oceanologii PAN oraz Katedra Biologii Molekularnej Uniwersytetu Gdańskiego.
Prof. Węgrzyn jest jednym z najmłodszych profesorów nauk biologicznych w Polsce (tytuł profesora uzyskał w 1998 r. w wieku 35 lat). Zajmuje się od początku swojej kariery naukowej genetyką molekularną bakterii, ale od pewnego czasu rozwija też tematykę związaną z chorobami genetycznymi ludzi. Autor lub współautor ponad 150 artykułów (w ogromnej większości opublikowanych w renomowanych czasopismach międzynarodowych) i ponad 200 komunikatów na międzynarodowych i ogólnopolskich konferencjach naukowych. Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Genetycznego, członek: Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, American Society for Biochemistry and Molecular Biology (członkostwo z wyboru). Laureat nagród z najlepsze prace biochemiczne oraz najlepsze prace genetyczne wykonane w polskich laboratoriach, laureat subsydium profesorskiego Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.
Instytut Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie powstał w roku 1983 jako kontynuacja działającej od 1953 roku Morskiej Stacji PAN. Zatrudnia 162 pracowników, w tym 20 profesorów i docentów i 38 doktorów. IO PAN jest siedzibą Komitetu Badań Morza PAN, ma prawa nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego nauk o Ziemi w dziedzinie oceanologii, jest właścicielem statku naukowego S/Y “OCEANIA”. W Instytucie mieści się również obecnie Europejskie Centrum Doskonałości Morza Szelfowego CeSSS (Centre of Excellence for Shelf Seas Science).