Wąglikowice to sympatyczna kaszubska wioska położona w odległości ok. 3km na północ od Ośrodka. Początek Wąglikowicom dała stara XVI-wieczna śródleśna osada węglarzy i smolarzy. W późniejszym okresie kojarzono miejscowość już ze szlacheckim rodem Wąglikowskich.
Do Wąglikowic można dojść z Ośrodka spacerem przez las i pola lub dojechać na rowerach bądź samochodem. We wsi znajduje się ładny kościół, 2 świetnie zaopatrzone sklepy (czynne w godz. 6-22), poczta (czynna w godz. 8-14) oraz bar "Stokrotka" z tanimi posiłkami. W miejscowej szkole w sezonie letnim funkcjonuje punkt dostępowy do internetu z kilkoma stanowiskami komputerowymi czynny w godz. 8-15.
Przez wieś przebiega zielony szlak turystyczny "Kręgów kamiennych" z Sierakowic do Czarnej Wody o długości 93 km. We wsi zaczyna się i kończy jedna ze ścieżek przyrodniczo-edukacyjnych Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego "Szlakiem Pięciu Jezior".
W kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny msze św. odprawiane są codziennie o godzinie 18, zaś w niedzielę o godzinie 9.45 i 11.30. Kościół zaprojektowali J. Krenz i P. Locha. Jacek Krenz jest polskim architektem, malarzem, profesorem Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej, Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universidade da Beira Interior w Portugalii.
...(Oto) kilka myśli, jakie leżały u podstaw projektowania tej skromnej kaszubskiej świątyni w niewielkiej wiosce. Chcieliśmy nawiązać skalą i formą do tradycyjnych wiejskich kościołów drewnianych ze strzelistą wieżą widoczną z oddali.
Troistość formy architektonicznej kościoła odzwierciedla narastanie sacrum, od kruchty w formie zwykłego szczytu domu, poprzez prostą nawę, do prezbiterium wyróżnionego przekątniowym obróceniem jednolitej dla całego kościoła struktury.
Prezbiterium jest w ten sposób szersze, wyższe i ma ostrzejszy kąt nachylenia dachu. Ołtarz jako najważniejszy element świątyni, symboliczne miejsce obecności Boga, umieszczony został w ześrodkowaniu kompozycji wnętrza. W bryle zewnętrznej miejsce to zaakcentowane zostało umieszczoną nad ołtarzem wieżą z dzwonami.
Owo stopniowanie sakralności zostało też podkreślone oświetleniem wnętrza, zarówno naturalnym jak i sztucznym, które nasila się w miarę zbliżania się ku rozświetlonemu dużymi oknami prezbiterium. Prosty ołtarz o podstawie z naturalnego nieociosanego głazu granitowego nawiązuje do ołtarzy ofiarnych ze Starego Testamentu. W podobnym stylu wykonana jest chrzcielnica i ambona. Naturalny granit posłużył również jako kamień węgielny, który wmurowano w ścianę przy wejściu. Kamienne są także cztery "zacheuszki" oraz podstawy stacji drogi krzyżowej wmurowane w ściany kościoła.
Kościół, zbudowany na planie krzyża, jest orientowany. Ideogram ukazuje nie tylko strukturę przestrzenną tej świątyni, ale także jej ideę. Znak krzyża odzwierciedla zasadę rzutu tej bryły, ale przede wszystkim komunikuje jej sakralne przesłanie. Obwiedziony krzyż przypomina jednocześnie zarys kapliczki, to jakby symbol domu bożego, polska pieta pod daszkiem na rozstaju dróg.
Przechodzenie od doczesności ku niebu wyrażone zostało również w ukształtowaniu pionowym od mocnego osadzenia na kamiennej podwalinie, poprzez ściany z rzeźbioną w drewnie drogą krzyżową, po odciętą pasem okien lekką strukturę dachu, zwieńczoną smukłą wieżą. Sklepienia świątyń często symbolizują niebo. Tutaj odkryta siatka więzarów drewnianych odrealniona została jasnym, "niebiańskim" kolorem, który zmienia ją symbolicznie w siatkę sklepienia niebieskiego, zarazem przywołując na myśl biblijny namiot spotkania. Więzary, "rozgałęziające się" na słupach, są jednocześnie symbolicznym przedstawieniem drzew (w jednej z pierwszych wersji projektu siatka więzarów wspierać się miała na naturalnych nieobrzynanych pniach drzew z rozgałęzieniami).
dr hab. inż. arch Jacek Krenz
Regionalizm architektury sakralnej
wypowiedź na Sesji Regionalnej budownictwo na Kaszubach jeziornych w XXI
Wieżyca 6.10.2000